depresja poporodowa
Depresja poporodowa to poważny stan medyczny, którego nigdy nie należy lekceważyć

Depresja poporodowa (PPD) jest rodzajem depresji, która dotyka niektóre kobiety po porodzie, a czasem także młodych ojców. Może ona przyjmować różne formy nasilenia, od łagodnych do groźnych dla życia. Depresji poporodowej nigdy nie należy bagatelizować, ponieważ jej objawy bez specjalistycznej pomocy mogą się nasilać. Poniżej wskazujemy na jej najważniejsze objawy, przyczyny i sposoby leczenia.

Objawy depresji poporodowej zazwyczaj obejmują smutek, zmiany we wzorcach snu i jedzenia, niski poziom energii, a także częsty niepokój i drażliwość. Zazwyczaj taki stan rozwija się w ciągu 4 do 6 tygodni po porodzie, ale czasami może pojawić się dopiero po kilku miesiącach.

Nie wiadomo, dlaczego i z dokładnie jakiego powodu występuje depresja poporodowa. Nie oznacza ona również, że ​​nie kocha się swojego dziecka, jak obawiają się niektóre matki. Jest to zaburzenie psychiczne, które można skutecznie leczyć za pomocą grup wsparcia, poradnictwa, a czasem leków. Każdy z objawami tego stanu powinien natychmiast udać się do lekarza.

Depresja poporodowa dotyczy nie tylko matek. Jedno z badań wykazało, że około 10% młodych ojców doświadcza depresji poporodowej lub prenatalnej. Najwyższe wskaźniki można znaleźć w okresie od 3 do 6 miesięcy po porodzie.

Objawy depresji poporodowej

Depresja poporodowa może wpływać na rodziców na kilka różnych sposobów. Poniżej znajdują się niektóre typowe objawy:

  • uczucie przytłoczenia i uwięzienia lub niemożność poradzenia sobie z prostymi zadaniami,
  • niski nastrój, który trwa dłużej niż tydzień,
  • uczucie odrzucenia,
  • skłonność do płaczu,
  • poczucie winy,
  • częsta drażliwość,
  • bóle głowy, brzucha i niewyraźne widzenie,
  • brak apetytu,
  • strata libido,
  • ataki paniki,
  • uporczywe zmęczenie,
  • problemy z koncentracją,
  • zmniejszona motywacja,
  • problemy ze snem,
  • brak zainteresowania sobą,
  • poczucie nieadekwatności,
  • niewyjaśniony brak zainteresowania swoim dzieckiem,
  • brak chęci spotkania się lub pozostania w kontakcie z przyjaciółmi.

Depresja poporodowa to nie to samo co baby blues, który dotyka wielu młodych rodziców przez kilka dni po porodzie. Jeśli jednak zdolność do wznowienia codziennej rutyny zostanie znacznie osłabiona z powodu złego nastroju, może być oznaką długotrwałej depresji.

Wiele osób z depresją poporodową nie mówi ludziom, jak się czują. Partnerzy, rodzina i przyjaciele, którzy są w stanie wykryć oznaki depresji poporodowej na wczesnym etapie, powinni zachęcić taką kobietę do jak najszybszej pomocy medycznej.

Niektóre osoby z depresją poporodową mogą nawet myśleć o wyrządzeniu krzywdy swojemu dziecku. Mogą również rozważać popełnienie samobójstwa lub samookaleczenie. W większości przypadków ani rodzice, ani niemowlę nie ucierpią, ale takie myśli mogą być przerażające i niepokojące.

Przyczyny depresji poporodowej

Depresja poporodowa może być prawdopodobnie wynikiem wielu czynników. Jednak dokładne przyczyny nie są dokładnie znane.

Depresja jest zwykle spowodowana silnie emocjonalnymi i stresującymi wydarzeniami, zmianami biologicznymi powodującymi nierównowagę substancji chemicznych w mózgu lub jednym i drugim.

Następujące czynniki mogą przyczynić się do depresji po porodzie:

  • fizyczne zmiany podczas ciąży,
  • nadmierne obawy o dziecko i obowiązki bycia rodzicem,
  • skomplikowany lub trudny poród,
  • brak wsparcia rodziny,
  • silna troska o relacje,
  • problemy finansowe,
  • samotność, brak bliskich przyjaciół i rodziny w pobliżu,
  • historia problemów ze zdrowiem psychicznym,
  • konsekwencje zdrowotne porodu, w tym nietrzymanie moczu, niedokrwistość, zmiany ciśnienia krwi i zmiany metabolizmu.
  • zmiany hormonalne, spowodowane nagłym i silnym spadkiem poziomu estrogenu i progesteronu po urodzeniu dziecka,
  • zmiany w cyklu snu.

Trudności z karmieniem piersią mogą być również związane z depresją poporodową. Według badań przeprowadzonych na University of North Carolina w Chapel Hill, młode matki, które doświadczają trudności z karmieniem piersią w ciągu 2 tygodni po urodzeniu dziecka, są bardziej narażone na depresję już 2 miesiące później.

Kobiety z depresją w rodzinie są bardziej narażone na rozwój tej choroby. Jednak nikt nie wie, dlaczego tak się dzieje.

Wcześniejsza diagnoza choroby afektywnej dwubiegunowej może również zwiększać ryzyko rozwoju depresji po porodzie w porównaniu z innymi osobami po urodzeniu dziecka.

Diagnoza depresji poporodowej

Lekarz może dążyć do wykluczenia występowania efektu baby blues, prosząc osobę z podejrzeniem o depresję o wypełnienie kwestionariusza badań w tym zakresie.

Lekarz często pyta, czy w ciągu ostatniego miesiąca dana kobieta odczuwała wyraźnie obniżony nastrój, uczucie przygnębienia i zwątpienie. Prawdopodobnie zapyta również, czy młody rodzic nadal czerpie przyjemność z działań, które zwykle by go uszczęśliwiały.

Lekarz może również zapytać, czy pacjent ma:

  • problemy ze snem,
  • problemy z podejmowaniem decyzji i koncentracją,
  • problemy z pewnością siebie,
  • zmiany apetytu,
  • niepokój,
  • zmęczenie, apatię lub niechęć do angażowania się w jakąkolwiek aktywność fizyczną,
  • poczucie winy,
  • samokrytycyzm,
  • myśli samobójcze.

Kobieta, która odpowie „tak” na trzy powyższe pytania, prawdopodobnie ma łagodną depresję. Matka z łagodną postacią choroby nadal jest w stanie wykonywać codzienne czynności. Więcej odpowiedzi na „tak” sugeruje poważniejszą depresję.

Jeśli matka odpowie „tak” na pytanie o samookaleczenie lub dziecko, zostanie ona automatycznie zdiagnozowane jako przypadek ciężkiej depresji poporodowej.

Niektóre matki bez partnera lub bliskich krewnych, którzy mogliby pomóc, mogą nie chcieć otwarcie odpowiadać na te pytania, ponieważ obawiają się, że zostaną zdiagnozowane z powodu depresji poporodowej i stracą dziecko.

Jest to mało prawdopodobne, gdyż niemowlę odbiera się tylko w ekstremalnych sytuacjach. Nawet w bardzo ciężkich przypadkach, gdy dana kobieta musi być hospitalizowana w klinice zdrowia psychicznego, niemowlę zwykle będzie jej towarzyszyć. Jeśli młody rodzic ma ciężką depresję, będzie miał ogromne trudności z funkcjonowaniem, a czasem w ogóle nie będzie w stanie funkcjonować i będzie potrzebował obszernej pomocy od profesjonalnego zespołu zdrowia psychicznego.

Lekarz może również zlecić niektóre testy diagnostyczne, takie jak badania krwi, w celu ustalenia, czy występują jakiekolwiek problemy hormonalne, takie jak te spowodowane przez niedoczynność tarczycy lub niedokrwistość.

Leczenie depresji poporodowej

Młodzi rodzice, którzy czują, że wykazują objawy depresji poporodowej, powinni skontaktować się z lekarzem. Chociaż powrót do zdrowia może czasem potrwać kilka miesięcy, a w niektórych przypadkach nawet dłużej, jest zupełnie możliwy.

Najważniejszym krokiem na drodze do leczenia i powrotu do zdrowia przy depresji po porodzie jest uznanie problemu. Rodzina, partnerzy i wsparcie bliskich przyjaciół mogą mieć duży wpływ na szybsze odzyskiwanie zdrowia.

Osobie z depresją poporodową lepiej jest wyrazić swoje odczucia wobec osób, którym może zaufać, niż tłumić silne emocje w sobie. Istnieje ryzyko, że partnerzy lub inni bliscy czują się odcięci, co może prowadzić do trudności w relacjach, które zwiększają cały problem.

Często w takich przypadkach poleca się również uczestnictwo w grupach wsparcia. Zapewniają one nie tylko dostęp do przydatnych wskazówek, ale także dostęp do innych rodziców mających podobne problemy i obawy. Może to zmniejszyć poczucie izolacji.

Leki na depresję

Lekarz może przepisać lek przeciwdepresyjny osobom z ciężką postacią depresji poporodowej. Pomagają one zrównoważyć chemikalia w mózgu wpływające na ogólny nastrój.

Leki przeciwdepresyjne mogą pomóc w drażliwości, beznadziejności, poczuciu niemożności radzenia sobie, koncentracji i bezsenności. Leki te mogą pomóc w radzeniu sobie również z dzieckiem, ale ich skuteczność może być zauważalna dopiero po kilku tygodniach.

Efektem ujemnym jest fakt, że środki przeciwdepresyjne mogą być przekazywane niemowlętom przez mleko matki. Według niektórych niewielkich badań leki przeciwdepresyjne, takie jak imipramina i nortryptylina, są najbezpieczniej przyjmowane podczas karmienia piersią dziecka.

TCA nie są odpowiednie dla osób z chorobami serca, epilepsją lub ciężką depresją z częstymi myślami samobójczymi.

Osobom, które nie mogą przyjmować TCA, można przepisać selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), taki jak paroksetyna lub sertralina. Ilość paroksetyny lub sertraliny, która ostatecznie dostaje się do mleka matki, jest minimalna.

Matka, którą dotknęła depresja poporodowa powinna omówić z lekarzem opcje karmienia, aby wybór odpowiedniego leczenia, w tym stosowania leku przeciwdepresyjnego, był bezpieczny zarówno dla niej, jak i dla dziecka.

Środki uspokajające mogą być przepisywane w przypadkach psychozy poporodowej, w których matka może mieć halucynacje, myśli samobójcze i irracjonalne zachowania. Jednak w takich przypadkach leki należy stosować przez krótki czas. Skutki uboczne obejmują:

  • utratę równowagi,
  • utratę pamięci,
  • zawroty głowy,
  • senność,
  • zagubienie.

Terapie psychologiczne

Badania wykazały, że terapia poznawczo-behawioralna (CBT) może być skuteczna w umiarkowanych przypadkach depresji po porodzie.

Dla niektórych osób również skuteczna jest terapia poznawcza. Ten rodzaj terapii opiera się na założeniu, że myśli mogą wywołać depresję. Dana osoba uczy się, jak lepiej zarządzać relacją między swoimi myślami a stanem umysłu. Celem jest zmiana wzorców myślowych, aby stały się bardziej pozytywne.

Dla osób z ciężką depresją, gdzie motywacja jest niska, same tego rodzaju terapie są zazwyczaj mniej skuteczne. Większość wyników badań wskazuje, że najlepsze wyniki pochodzą z połączenia psychoterapii i leków.

Terapia elektrowstrząsami

Jeśli objawy są tak poważne, że nie reagują na inne leczenie, czasami zasadnym jest skorzystać z terapii elektrowstrząsowej (ECT). Proponuje się je tylko wtedy, gdy wszystkie inne opcje, takie jak leki, nie powiodły się.

ECT stosuje się w znieczuleniu ogólnym i zwiotczającym mięśnie. ECT jest zwykle bardzo skuteczna w przypadkach bardzo ciężkiej depresji. Korzyści mogą jednak być krótkotrwałe.

Skutki uboczne tego rodzaju leczenia obejmują bóle głowy i utratę pamięci, które zwykle, ale nie zawsze, są krótkotrwałe.

Leczenie ciężkiej depresji poporodowej

Kobieta z ciężką postacią depresji poporodowej może zostać skierowana do zespołu specjalistów, w tym psychiatrów, psychologów, terapeutów zajęciowych i specjalistycznych pielęgniarek. Jeśli lekarze uważają, że istnieje ryzyko, że pacjentka wyrządzi krzywdę sobie lub swojemu dziecku, może zostać hospitalizowana w klinice zdrowia psychicznego.

W niektórych przypadkach partner lub członek rodziny może opiekować się niemowlęciem podczas okresu leczenia.

Źródła:

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here