Zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt
Zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt to względnie rzadki przypadek nagłego odejścia małego dziecka

SIDS to zespół nagłej śmierci łóżeczkowej, który dotyka względnie niewielką część niemowląt, które z pozoru są zupełnie zdrowe. Dzieci takie z niewiadomych przyczyn nie wybudzają się ze snu. W niniejszym artykule przybliżamy ten problem, a w szczególności wskazujemy które dzieci są najbardziej narażone na takie niebezpieczeństwo oraz jakich czynników niebezpiecznych warto unikać.

SIDS (Sudden Infant Death Syndrome) to znany na całym świecie zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt, który jest nazwą tragicznego zjawiska, gdy dziecko umiera bez wyraźnego powodu. Najczęściej następuje ono w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia dziecka. Tak naprawdę nie wiemy, co powoduje SIDS, ale wiemy, że pewne czynniki mogą zwiększać jego ryzyko.

Czym jest zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt?

Zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt (SIDS) jest diagnozą, która powstaje, gdy pozornie zdrowe dziecko umiera nieoczekiwanie i bez wyraźnego powodu.

SIDS był powszechnie znany jako śmierć łóżeczkowa. Jednak termin ten dał mylne wrażenie, że dzieci zostały dotknięte tym przykrym wydarzeniem tylko podczas snu w łóżeczku. SIDS mogą dotyczyć dzieci bez względu na to, gdzie śpią.

Jak powszechna jest SIDS?

Na szczęście SIDS jest względną rzadkością. Dla przykładu, w Wielkiej Brytanii co roku odnotowuje się prawie 300 niewyjaśnionych zgonów niemowląt. W Polsce tę ilość szacuje się na ok. 180. Około dwie trzecie tych zdarzeń określa się jako SIDS.

Dlaczego zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt występuje?

Nikt nie wie na pewno, dlaczego niektóre dzieci umierają w ten sposób. Może to być kombinacja czynników, które wpływają na niektóre dzieci w jeszcze wczesnym etapie rozwoju.

Eksperci uważają, że niektóre dzieci mogą mieć problem z częścią mózgu kontrolującą oddychanie, tętno i czuwanie. Kiedy takie dzieci doświadczają stresów, takich jak nadmierne nagrzewanie się lub gdy ich usta lub nos są zakryte przez pościel, nie są w stanie regulować częstości akcji serca, oddechu i temperatury, tak jak bardziej rozwinięte dzieci.

Nie ma również zidentyfikowanej jednej infekcji, o której wiadomo. Możliwe jest jednak, że niektóre dzieci reagują na niewielkie infekcje w sposób, który zwiększa ryzyko wystąpienia SIDS.

Kiedy dochodzi do SIDS?

SIDS najczęściej występuje, gdy dziecko jest uważane za śpiące. Najczęściej jest to noc, ale może się zdarzyć o każdej porze dnia, na przykład podczas dziennej drzemki. Może się zdarzyć w łóżeczku, wózku, a nawet w ramionach rodzica.

Zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt występuje częściej w zimie i ma tendencję do wzrostu szczególnie w okresie zimnych miesięcy. Może to wynikać z faktu, że infekcje o tej porze roku są dużo częstsze. Może to również być spowodowane tym, że rodzice używają dodatkowej pościeli lub włączają ogrzewanie w nocy, gdy na zewnątrz jest bardzo zimno. Dlatego ważne jest by utrzymywać dziecko w cieple w chłodne dni, równocześnie bez przegrzania.

Które dzieci są najbardziej zagrożone?

Większość przypadków występowania zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt ma miejsce w ciągu pierwszych sześciu miesięcy życia, osiągając szczyt w wieku od dwóch miesięcy do trzech miesięcy. Ryzyko spada wraz z wiekiem dziecka, a stosunkowo niewiele zgonów z powodu SIDS ma miejsce po ukończeniu roku.

Częstość SIDS jest najwyższa w przypadku niemowląt matek w wieku poniżej 20 lat. Prawdopodobnie wynikać to może ze stylu i warunków życia, a nie z samego wieku. Zatem wiedza na temat bezpiecznego snu jest szczególnie ważna w przypadku matek w młodym wieku.

Istnieją inne czynniki, mające tendencję do zwiększania ryzyka SIDS, których nie można zmienić ani na nie wpłynąć. Na przykład wiemy, że SIDS występuje częściej u chłopców niż u dziewcząt. Może to wynikać z różnic w poziomach hormonów i gorszych reakcji chłopców w porównaniu z dziewczętami.

Wzrost SIDS jest również wyższy, jeśli dziecko urodziło się przedwcześnie (przed 37 tygodniem) lub miało niską wagę urodzeniową – poniżej 2,5 kg. Warto jednak pamiętać, że SIDS jest niezmiernie rzadki. Większość dzieci przechodzi przez pierwsze sześć miesięcy życia bez żadnych problemów.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here